غر غر کردن و اف گفتن به مومن 
امام صادق علیه السلام 
«و ان لایظلمه و ان لایغشه و ان لایخونه و ان لایخذله و ان لایکذبه و ان لایقول له اف و اذ قال له اف فلیس بینهما ولایة و اذ قال له انت عدوی فقد کفر احدهما و اذا اتهمه انماث الایمان فی قلبه کما ینماث الملح فی الماء; 
 
به برادر ایمانی خود ستم ننماید، 
او را فریب ندهد،
 به او خیانت نکند،
 او را کوچک نشمارد، 
او را دروغگو نخواند، 
به او اف نگوید و اگر به او اف بگوید (غرغر کند) ولایت بین آن دو قطع می شود 
و اگر به برادر ایمانی اش بگوید تو دشمن من هستی، یکی از آن دو کافر می شود و اگر برادرش را متهم نماید، ایمان در قلب او ذوب می شود مانند ذوب شدن نمک در آب.» 
 وسائل الشیعه، ج 12، ص 208.
 
و در حدیث دیگری آن حضرت
 طمع نورزیدن و پرخاش نکردن را از نشانه های یک شیعه کامل شمردند: شیعتنا لا یهرون هریر الکلب و لایطمعون طمع الغراب
 
 (مستدرک، ج 12، ص 69.)
+ نوشته شده توسط جان نثاری علی رضا در شنبه بیست و هشتم فروردین ۱۳۹۵ و ساعت 0:36 |