غر غر کردن و اف گفتن به مومن
امام صادق علیه السلام
«و ان لایظلمه و ان لایغشه و ان لایخونه و ان لایخذله و ان لایکذبه و ان لایقول له اف و اذ قال له اف فلیس بینهما ولایة و اذ قال له انت عدوی فقد کفر احدهما و اذا اتهمه انماث الایمان فی قلبه کما ینماث الملح فی الماء;
به برادر ایمانی خود ستم ننماید،
او را فریب ندهد،
به او خیانت نکند،
او را کوچک نشمارد،
او را دروغگو نخواند،
به او اف نگوید و اگر به او اف بگوید (غرغر کند) ولایت بین آن دو قطع می شود
و اگر به برادر ایمانی اش بگوید تو دشمن من هستی، یکی از آن دو کافر می شود و اگر برادرش را متهم نماید، ایمان در قلب او ذوب می شود مانند ذوب شدن نمک در آب.»
وسائل الشیعه، ج 12، ص 208.
و در حدیث دیگری آن حضرت
طمع نورزیدن و پرخاش نکردن را از نشانه های یک شیعه کامل شمردند: شیعتنا لا یهرون هریر الکلب و لایطمعون طمع الغراب
(مستدرک، ج 12، ص 69.)
+ نوشته شده توسط جان نثاری علی رضا در شنبه بیست و هشتم فروردین ۱۳۹۵ و ساعت
0:36 |