🌹هند و هندوستان
طلاب هندی جذاب تر و دوست داشتنی هستند اگرچه نسبت به پاکستانی ها کمتر اجتماعی اند و کمتر میشه توشون نفوذ کرد
ساده و پاک تر اند خوش تر و راحت اند دابشان سخنران و روضه خون شدن است راحت دست و دلشان را طمع میگیرد و یادشان میرود که
"من استغنی بالله افتقرالناس الیه "
من دوست داشتم برم هند به چند جهت جمعیت زیاد و سادگی و ارامی هندی ها مرا به طمع انداخته بود برای تبلیغ تشیع در هند ولی با انها بودن چ مرا منصرف کرد به دلیل اینکه هند رفتن ندارد باید خواص سازی کرد وقت نیست که وقت گران مایه را صرف کرد تا در این میان چند تایی رشدی کنند خوب چند تا را باهاشون اینجا کار میتوان کرد
هند و طلاب هندی دچار اختلاف ناجوری است به چند جهت نبود مجتهد و مرجع و عالم باسواد که رهبریشان کند و قبولش کنند چون دنبال منبر و سخنرانی اند نه باسواد شدن اینجا ایران هم که می ایند اصلا فارسی براشون مهم نیست فکر میکنند بلد هستندولی بلد نیستند و اصلا برایشان متاسفانه فارسی مهم نیست طرف میگفت به استاد هندیم گفتم میخواهم فارسی یاد بگیرم گفت مگه میخواهی شیر فروش شوی
انوقت کسی که فارسی یاد نگرفته چطور در ایران باسواد میشود؟
اختلاف هست در بینشان چون عالم ندارند تا سبب اتحادشان شود عالم ندارند چون دنبال سخنران شدن فقط اند چون در ایران فارسی را به بهانه اینکه زبان دین عربی هست و ما نیازی نداریم فارسی را یاد نمیگیرند در نجف هم جو سخنران شدن مانع باسواد شدنشان است و اصلا جو نجف فکر اتحاد و فکر فرهنگی و اخلاق نیست و هندوستان مشگلش همین هاست نه فقه و اصول .
طلاب شان متحد نیستند چون در ایرانی حکومت و در نجف دیگران با برنامه هایی انها را به طرف خود کشیده عده ی سینه برای ولایت مطلقه فقیه میزنند و عده ی برای شیرازی ها و عده ی ..و هند بیچاره شده لحافِ ملاصدرالدین هرکسی بطرف خود میکشد و کسی نیست بگوید هند و هندی مصالح خودش را دارد چرا دعواهای ایران و نجف را به هند میبریم
و تا طلاب هند یک دل و یکدست نشوند راه به جایی نبرد تا طلاب هند دربینشان باسواد پیدا نشود که تواضع داشته باشد و حلم و از خود گذشتگی که خود را صرف هند و هندوستان و مکتب کند راه به جایی نبرند
باید عالم باسواد و مجتهد اگاه در بیرون هند و خصوصا داخل هند طلاب را بر فرهنگ و بایسته های لازم در هند تربیت کند و معمم کند
چه ضرورتی دارد که طلاب هندی وقتی میتوانند معمم شوند که در ایران یا عراق درس بخوانند مگر هند و هندی به کمرش بیل خورده که عده ی طلبه ی بیچاره آوراه ایران و عراق شوند و فقط فکر گذراندن ایام باشند ولو درسی نخوانند تا فقط بهانه معمم شدن یعنی بودن در قم و نجف را داشته باشند هم طمع و دست شان داز شدن به این دفتر و ان دفتر زیاد شود و در درراثر طمع به شهریه و .. رنگ از دفتر ها و افکار سیاسی بیرون هند زیاد میشود و این میشود ریشه راه اختلاف در هند
انالله و انا الیه راجعون
ای هند پای در بند بیدار شو
ای گنبد گیتی ای مهد تمدن
طلاب هندی جذاب تر و دوست داشتنی هستند اگرچه نسبت به پاکستانی ها کمتر اجتماعی اند و کمتر میشه توشون نفوذ کرد
ساده و پاک تر اند خوش تر و راحت اند دابشان سخنران و روضه خون شدن است راحت دست و دلشان را طمع میگیرد و یادشان میرود که
"من استغنی بالله افتقرالناس الیه "
من دوست داشتم برم هند به چند جهت جمعیت زیاد و سادگی و ارامی هندی ها مرا به طمع انداخته بود برای تبلیغ تشیع در هند ولی با انها بودن چ مرا منصرف کرد به دلیل اینکه هند رفتن ندارد باید خواص سازی کرد وقت نیست که وقت گران مایه را صرف کرد تا در این میان چند تایی رشدی کنند خوب چند تا را باهاشون اینجا کار میتوان کرد
هند و طلاب هندی دچار اختلاف ناجوری است به چند جهت نبود مجتهد و مرجع و عالم باسواد که رهبریشان کند و قبولش کنند چون دنبال منبر و سخنرانی اند نه باسواد شدن اینجا ایران هم که می ایند اصلا فارسی براشون مهم نیست فکر میکنند بلد هستندولی بلد نیستند و اصلا برایشان متاسفانه فارسی مهم نیست طرف میگفت به استاد هندیم گفتم میخواهم فارسی یاد بگیرم گفت مگه میخواهی شیر فروش شوی
انوقت کسی که فارسی یاد نگرفته چطور در ایران باسواد میشود؟
اختلاف هست در بینشان چون عالم ندارند تا سبب اتحادشان شود عالم ندارند چون دنبال سخنران شدن فقط اند چون در ایران فارسی را به بهانه اینکه زبان دین عربی هست و ما نیازی نداریم فارسی را یاد نمیگیرند در نجف هم جو سخنران شدن مانع باسواد شدنشان است و اصلا جو نجف فکر اتحاد و فکر فرهنگی و اخلاق نیست و هندوستان مشگلش همین هاست نه فقه و اصول .
طلاب شان متحد نیستند چون در ایرانی حکومت و در نجف دیگران با برنامه هایی انها را به طرف خود کشیده عده ی سینه برای ولایت مطلقه فقیه میزنند و عده ی برای شیرازی ها و عده ی ..و هند بیچاره شده لحافِ ملاصدرالدین هرکسی بطرف خود میکشد و کسی نیست بگوید هند و هندی مصالح خودش را دارد چرا دعواهای ایران و نجف را به هند میبریم
و تا طلاب هند یک دل و یکدست نشوند راه به جایی نبرد تا طلاب هند دربینشان باسواد پیدا نشود که تواضع داشته باشد و حلم و از خود گذشتگی که خود را صرف هند و هندوستان و مکتب کند راه به جایی نبرند
باید عالم باسواد و مجتهد اگاه در بیرون هند و خصوصا داخل هند طلاب را بر فرهنگ و بایسته های لازم در هند تربیت کند و معمم کند
چه ضرورتی دارد که طلاب هندی وقتی میتوانند معمم شوند که در ایران یا عراق درس بخوانند مگر هند و هندی به کمرش بیل خورده که عده ی طلبه ی بیچاره آوراه ایران و عراق شوند و فقط فکر گذراندن ایام باشند ولو درسی نخوانند تا فقط بهانه معمم شدن یعنی بودن در قم و نجف را داشته باشند هم طمع و دست شان داز شدن به این دفتر و ان دفتر زیاد شود و در درراثر طمع به شهریه و .. رنگ از دفتر ها و افکار سیاسی بیرون هند زیاد میشود و این میشود ریشه راه اختلاف در هند
انالله و انا الیه راجعون
ای هند پای در بند بیدار شو
ای گنبد گیتی ای مهد تمدن
الحمدلله اولا واخرا وظاهرا وباطنا
+ نوشته شده توسط جان نثاری علی رضا در جمعه دهم شهریور ۱۳۹۶ و ساعت
16:40 |