۱. "ان الحسن و الحسین امامان قاما او قعدا "
امام حسن قعود کردند و صلح کردند و امام حسین قیام کردند و هردو امام اند منظور اینکه حدیث پیامبر برای امام حسین تعبیر قیام دارد

۲.فرمودند "انی لم اخرج اشرا و لابطرا انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی و ان آمر بارمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی وابی "

امام حسین در وصیت به ابن حنفیه فرمودند من برای اصلاح در امت جدم قیام کردم برای امربه معروف و نهی از منکر و به سیره جد و پدرم عمل کردن
اینها جز بر قیام تطبیق نمیشود الا اینکه مشگل شما این باشد که از قیام نهضت ها و انقلاب های اخیر خوشتان نیامده باشد و بخواهید حربه قیام ها را که قیام حسینی است از انها بگیرید که البته راهش این نیست راهش باب تقیه است نه این حرفها
یا اینکه قصد صلح با غرب را دارید میخواهید حربه قیام را با این حرفها کم رنگ کنید که باز راهش این نیست راهش همانست که گفتم اگر البته جایگاه داشته باشد

اما جواب شبهات
اینکه کلمه "طلبوا دمی فهربت "در کلام امام حسین امده دلیل نمیشود که کل قیام امام حسین را بر فرار برای حفظ خون حمل کنید پس حرفهای بالا که حضرت فرمودند چیه
بله حضرت با افراد مختلف به حسب فهم و موقعیتش مختلف از قیام خود سخن گفتند به ابن حنفیه رسما نامه نوشتند برای یادگار ماندن تاریخ و ان جملات را هدف قیام اعلام کردند به برخی گفتند رسول خدا فرمود "اخرج الی العراق ان الله شاء ان یراک قتیلا "
ابن عباس و ابن حنفیه که سِیریش شده بود و غصه حفظ جان حضرت را میخورد و میگفت به یمن برو حضرت فرمود دستور جدم است که عراق بروم خداوند متعال میخواهد مرا کشته ببیند
به برخی گفتند ،نامه دعوت امده اگر نروم مسول ام
به برخی هم گفتند
جانم در خطر است البته این جمله را برای علت نماندن در مکه گفتند لذا گفتند فرار کردم یعنی فرار از مکه و همچنین ایه "خرجت خائفا "که نویسنده علت خروج به عراق گفته این تحریف است بلکه علت نماندن در مکه و حج را به عمره تبدیل کردن است

اما جواب حرفهای دیگر نویسنده این است که این حرفها بعد از قطعی شدن شکست قیام بوده یعنی اینکه به حر که با لشکر چند برابری امده بود و خبر شهادت مسلم و نقض بیعت کوفه مُسلّم بود گفتند بذارید بروم جای دیگر و همچنین شب عاشورا که دیگر حرف از کشته شدن بود نه پیروزی لذا بیعت را از اصحاب برداشتن یعنی اصلا زمینه پیروزی قیام به هیچ وجه نبود الا قیام خون بر شمشیر که ان هم خونِ بی منت و بی تعارف و خالص میخواست لذا بیعت را برداشتند
اینکه چرا با حر جنگ را شروع نکردند راحت بود به پیروزی نزدیک تر بود
چون اهل البیت هیچ گاه ابتدا به جنگ نکردند و در تاریخ مسلم است که حر هم قصد حمله و جنگ نداشت

پس امام از جهت ظاهری قطعا قیام کردند و فرستادن مسلم و بیعت گرفتن ۱۷هزار نفر با مسلم برای امام حسین را که نمیتوان بر غیر قیام حمل کرد نمیتوان بر فرار برای حفظ خون حمل کرد
امام قیام کردند و اگر موفق میشدند همان وعده فرجی بود که امیرالمومنین داده بودند و البته باطن خروج امام این بود که خدا میخواست ایشان را کشته ببیند و زنان را اسیر او قتیل العبرات است
الحمدلله اولا واخرا وظاهراوباطنا