جامعه ما دچار یک گسست اجتماعی شده حتی گسست روحی روانی ،حالا برخی به انتقادهای سیاسی توجه نکنند رفو کنند اما انچه عیانست در خارج امده را چه میکنند.ریشه این گسست تبلیغ برخی از جهات دین و نادیده انگاشتن برخی جهات دیگر است یعنی(نُؤمن ببعض و نکفر ببعض)و در نگاه اسمائی برخی اسماء را و در نگاه اسباطی برخی اسباط را نادیده گرفتن است.مقصر گسست جامعه دینی ما فقط حکومت نیست اگر چه بیشترین سهم را دارد بلکه حوزه و گروهای های مذهبی هم بی تقصیر نیستند.وقتی در حوزه،فقه و باید بر هستی شناسی غلبه دارد با اینکه به قول امام نگاه فقهی در چند ایه اندک قران است،وقتی در سنت روایات زیادی که شهرت بدان عمل نکرده اوت میکنند وقتی شرط مرجعیت اعلمیت است نه اعقلیت(توجه داشته باشید که علم یکی از ۷۵ جنود عقل است ) وقتی در تبلیغ دینی اخیر توحید و معاد رنگی ندارد وقتی در حوزه سیاسی نگاه مطلقه داریم نه تخاصم اسمائی وقتی از ۱۲ سبط یک انسان ۲۵۰ ساله ی یک سبطی درمی اوریم و امام حسن را هم در ذیل امام حسین توضیح میدهیم با اینکه امام حسین فرمودند برادر من از من بهتر بود انوقت از احسانی که در سبط امام حسن ست جامعه را محروم کردید(بالحسن أعطيتم الإحسان)وقتی روایات ارزش علم را میخوانی و بر دانشگاه رفتن زن تاکید میکنی،(قرن فی بیوتکن )را نمیبینی وقتی ایات و روایات کرامت انسان را میخوانی و تاکید بر حضور زن در عرصه اجتماع و ورزش میکنی و اینکه زن ریحانه است نه قهرمانه،و انگاه که در اجتماع می اید جمل میشود وقتی بین مدرنیته و سنت جمع کردیم جمع مکسر حال اینکه جامه کهنه را(جاهلیه ثانیه) با جامه نو وصله نمیزنند