رَبَّنَا إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَا رَيْبَ فِيهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ (٩)
پرودرگارا، تو مردم را روزی جمع کننده هستی که شکی درش نیست. خدا تخلف وعد نمیکند
این ایه چند سؤال ایجاد میکند
روز قیامت را فرمود لاریب فیه در حالی که انسانها نوعا با این مساله مشگل دارند
برپایی قیامت را فرمود میعاد یا وعده از ان تعبیر کرده با اینکه چنین روز دهشت زایی نوعا وعید است تا وعد، باعث عقوبت است تا جزاء ،انهم برای ناس نه خواص
این ایه در ادامه ایات محکم و متشابه و دعای راسخون در علم است پس ربط این دعا به بحث متشابه و محکم قرانی هم باید معلوم شود
کلمه جامع ،گویا کلید خوبی برای فهم این مسائل باشد خداوند متعال جامع الناس است یعنی شتات و اختلاف در ایات محکم و متشابه که باعث اختلاف در جامعه و سلوکها شده جامع اش الله است و او قیامت به مظهر جامعیت ظهور کرد و سفره این اختلاف ها برداشته میشود نه اینکه همه ،شرعه و منهاج یکسانی پیدا کنند که ان روز هم هر کس با امام اش محشور شده و منهاج ها باقی است هرکس ایه خودش را باید بخواند وبالا برود« اقرء و رق »
خداوند در ان روز رسیدگی به این اختلافات میکند البته اگر در ظرف ظهور جامعیت جامع اختلافی مانده باشد والا «اقرء کتابک کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا» هرکس روی کانال وجودی و کتاب نفس اش، خودش قیامت میفهمد که چه خبراست و چه قصور و تقصیراتی داشته
اینکه فرمود لیوم لاریب فیه
ایا انشاء حق تعالی است
یا خبر است
اگر انشاء باشد لازم نیست پیش ما هم لاریب فیه باشد
اگر خبر باشد باید نزد ما هم لاریب باشد شکی درش نباشد الا اینکه همین که نزد حق تعالی لاریب است کافی باشد
در هر صورت اگر کسی در محکم و متشابه کتاب قران و کتاب تکوین و هستی نگاه کند به این میرسد که این تشابه و محکم باید جامعیتی داشته باشد لیوم لاریب فیه ،یعنی نفس توجه به این کانالهای وجودی مختلف و متشابه علم اور است و لاریب فیه میکند که اینچنین روزی وجود خواهد داشت
اخر ایه و وعید یا وعده الهی به چنین روزی ،می رساند که این جمله رنگ انشائی دارد تا خبری
ممکن است کسی بگوید اصل قیامت به خیر است لذا از ان تعبیر به وعد شده یا اینکه حالت تمسخره گناهکاران را دارد که از وعید تعبیر به وعده و میعاد شده ولی با توجه به اینکه عقلا و نقلا خلف وعده محال است نه خلف وعید پس ایه در مقام وعده دادن است نه وعید اینکه خداوند وعده اش را تخلف نمیکند نه وعیدش را
اری انجا که هرکس طبق محکم کانال وجودی اش جزاء و عقاب داده میشود باید میعاد باشد تا وعید چون مطابق نفس خودش است «کل میسر لما خلق له»
هر کس برای هر چه خلق شده برای ان آسان است هرکس هر کانال وجودی داشته باشد عمل ان کانال را انجام دهد ان میسرش هست ان میسر محکم وجود اوست ، «البر مااطمئن به نفسک» بر و نیکی ان چیزی است که نفس تو به ان محکم و مطمئن باشد یعنی حاکی از یک بِر اضافی و نسبی به حسب کانال وجودی است قیامت جزاء دادن اینگونه ی باید میعاد باشد نه وعید والله العالم الهادی
الحمدلله اولا و اخرا و ظاهرا و باطنا
+ نوشته شده توسط جان نثاری علی رضا در پنجشنبه سی ام اردیبهشت ۱۳۹۵ و ساعت
13:1 |