إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ (٣٣)ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (٣٤)ال عمران
خداوند ادم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر عالمیان برگزید
ذریه بعضیش از بعض دیگر است و خداوند سمیع و داناست
اینکه فرمود الله این کار کرد یعنی دست الوهیت و جامعیت اسماء در کار بوده این اصطفی همراه محبت و دوستی هم هست( یکی از معانی الله، از فرط دوستی و عظمت حیران شدن است)
مصب ایه اصطفاء فردی و خانوادگی است ادم و نوح بطور فردی مصطفی شده اند و ابراهیم و تمران بطور خانوادگی ،شما در ایات مربوط به این دو پیامبر و اطرافیانشان نگاه کنید یک نحو توجه و تمرکز روی خانواده بود مثلا ابراهیم علیه السلام به محض امام شدن برای ذریه خودش هم خواست یا از خدا کسی را خواست که در بین انها تزکیه و تعلیم کتاب کند یا محبت در قلوب را برای ذریه خود خواست واجعل افئدة من الناس تهوی الیهم
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنَامَ (٣٥)رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (٣٦)رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ (٣٧)رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ وَمَا يَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ (٣٨)الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ (٣٩)رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ (٤٠)رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ (٤١)ابراهیم
خلاصه اینقدر ذریه، ذریه کردن اثرش هم اصطفای خانوادگی شد ،من و شما هم به اندازه خود میتوانیم تنها برویم میتوانیم ذریه ،ذریه کنیم و اصطفای خانوادگی در حد خود پیدا کنیم
اما حضرت مریم عزارء و ال او
عمران نام پدر موسی کلیم است لکن در قران هرحا حرف از عمران است نوعا پدر مریم مطرح است اوست که خانواده ش نذر معبدش کردند اوست که «تقبلها ربها بقبول حسن وانبتها نباتا حسنا »شد
فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنْثَى وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثَى وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ (٣٦)فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا...ال عمران
در توجه به سیر خانوادگی خداوند در قران فرمود «قوا انفسکم و اهلیکم نارا»
به فکر خودتان و خانوادتان از اتش باشید
یا فرمود از من و ارحامان بترسید
در اسلام سیر نوعا خانوادگی است شجرة نبوت ال محمد و این البته اثار عحیب غ یبی دارد هم الحاق ذریه به اباء دارد و هم «فطل »
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ (٢١)وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ (٢٢)يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ (٢٣)وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ (٢٤)وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (٢٥)قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ (٢٦)طور
اینها که خانوادگی سیر دارند بهشتشان هم یک بهشت شیرین است که «یتنازعون کاسا»دارد گعده های خانوادکی دارد داستانها و خاطرات خانوادگی دارد «و اقبل بعضهم علی بعض یتسائلون ....»یادتان هست ما سر اهل و خانواده مشفق بودیم ...
وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِيتًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِنْ لَمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (٢٦٥)
اینجا هم میفرماید انفاق بین ارحام و دوستان هم فال است و هم تماشا هم خر،است و هم خرما ،هم دنیاست و هم اخرت ،دوبرابر نتیجه دارد اگر کم کاری هم درش بشه نم ارحام و دوستی این باغستان را زنده نگه دارد و ببار ناشند چرا ما از این ظرفیتها استفاده نمیکنیم ؟چرا تکرو شویم چقدر خوب است اقشار مذهبی و طلاب رو به جلسات خانودگی بیاورند و از این ظرفیت عظیم استفاده عظیم ببرند که هم صله رحم است و هم خدا ،هم دنیا و هم اخرت
در ایه بعد همین بحث سیر خانوادگی است لکن در جهت انذار و خوف که شما از ترس برای ذریه خودتان هم که هست در راه بیاید و به صراط مستقیم شوید و ظلم به دیگران و ذریه دیگران نکنید
أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَنْ تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُ فِيهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَأَصَابَهُ الْكِبَرُ وَلَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (٢٦٦)بقره
اصطفاء،برگزیدنی هست
که صافی و صفایی هم دارد
تو پاک باشی تکوینا نطفه ات هم پاک میشود ،اخلاق نیکویت با روی اخلاق زن و بچه ها و نسل ات اثر دارد اگر هیچی نبود مگر اینکه کودک درون و والد درون نسل اینده ات تحت تاثیر اخلاق شما بود کافی بود گذشته از اینکه بسیاری از اخلاقیات ارثی منتقل میشه
ارام رام هرچه ملکه شده باشد در نطفه و ژن تو هم برای نسل اینده داخل خواهد شد
و این خودش یک اصطفای تکوینی است
پس این ایه به عنوان نمونه اصطفای های مهمی که در مسیر انسانیت و نسلها رخ داده را متعرض شده ولی منحصر به فرد نیست که دیگر این راه ادامه نداشته باشد بلکه رگ رگ است این اب شیرین و شور در خلایق میرود تا نفخ صور
اینکه بعد ایهٔ اصطفاء حرف از ذریه زد
یعنی این اصفای تکوینی است به نسل و نطفه و ذریه برمیگردد گندم از گندم روید جو زجو ،
اما« ذریة »منصوب است مفعول له برای اصطفای ال میتواند باشد نه برای ادم و نوح الا به اعتبار اینکه بالاخره اصطفای ال ابراهیم و عمران به یک معنا ذریه ادم و نوح هم هستند
فراموش نکنیم هرکس و کسانی بر قله ی می ایستند حاصل دسترنج عده ی است که اگر چه در چشم نمی اید برای اینکه ال ابراهیم و ال عمران بوجود بیاید فقط ابراهیم و عمران کافی نیست ادم و نوحِ مصطفی هم لازم است
اینکه فرمود «بعضها من بعض»شاید وجهش این مطلب ژنتیکی باشد که در هر نطفه برخی ژنهای مربوط به نسل قبل فعال و برخی غیر فعال به نسل بعد منتقل میشه همه ذریه ال محمد هم از ال محمد اند لکن در برخی از انها ژنتیک بیشتری اشکار و فعال میشود لذا انتسابش بیشتر میشود
اگر در حین رفتن علی اکبر امام حسین علیهم السلام به میدان امام این دو ایه را قرائت کردند یعنی اصطفای او هم در ردیف اصطفای ان انبیاء و اوصیاء بود و ژن های انها در این بزرگوار فعال بوده «ذریة بعضها من بعض»
محاسن خود را روی دست گرفتند و فرمودند
خدایا شاهد باش که «اشبه الناس خلقا و خلقا و منطقا برسول الله »را بطرف این قوم فرستادم
الا لعنة الله علی القوم الظالمین
اینکه فرمود «والله سمیع علیم »یعنی خداوند به استعداد این نطفه و ذریه در مسیر اصطفای سمیع و علیم است به ندای استعدای ش گوش میدهد «و لقد اتیناکم من کل ماسالتموه»
گاهی حرف از اصطفاءست
قَالَ يَا مُوسَى إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ (١٤٤)اعراف
وَمَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (١٣٠)بقره
قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَى آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ (٥٩)نمل .درجریان لوط نبی
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (١٥٣) صافات
لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا لَاصْطَفَى مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (٤)زمر
وَ وَصَّى بِها إِبْراهيمُ بَنيهِ وَ يَعْقُوبُ يا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى لَكُمُ الدِّينَ فَلا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ
البقرة : 247 وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طالُوتَ مَلِكاً قالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ قالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْكُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللَّهُ يُؤْتي مُلْكَهُ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَليمٌ
گاهی خبر از اختیار است
وَاخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِمِيقَاتِنَا فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُمْ مِنْ قَبْلُ وَإِيَّايَ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَنْ تَشَاءُ وَتَهْدِي مَنْ تَشَاءُ أَنْتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ (١٥٥) اعراف
آلعمران : 179 ما كانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنينَ عَلى ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَميزَ الْخَبيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَ لكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبي مِنْ رُسُلِهِ مَنْ يَشاءُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ إِنْ تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظيمٌ
الأنعام : 87 وَ مِنْ آبائِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ إِخْوانِهِمْ وَ اجْتَبَيْناهُمْ وَ هَدَيْناهُمْ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ
الأعراف : 203 وَ إِذا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآيَةٍ قالُوا لَوْ لا اجْتَبَيْتَها قُلْ إِنَّما أَتَّبِعُ ما يُوحى إِلَيَّ مِنْ رَبِّي هذا بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
يوسف : 6 وَ كَذلِكَ يَجْتَبيكَ رَبُّكَ وَ يُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْويلِ الْأَحاديثِ وَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ عَلى آلِ يَعْقُوبَ كَما أَتَمَّها عَلى أَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ إِبْراهيمَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَليمٌ حَكيمٌ
النحل : 121 شاكِراً لِأَنْعُمِهِ اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ
مريم : 58 أُولئِكَ الَّذينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهيمَ وَ إِسْرائيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنا وَ اجْتَبَيْنا إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا
طه : 122 ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَيْهِ وَ هَدى
الحج : 78 وَ جاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ هُوَ اجْتَباكُمْ وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبيكُمْ إِبْراهيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمينَ مِنْ قَبْلُ وَ في هذا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهيداً عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ فَأَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ اعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلى وَ نِعْمَ النَّصيرُ
الشورى : 13 شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهيمَ وَ مُوسى وَ عيسى أَنْ أَقيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبي إِلَيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي إِلَيْهِ مَنْ يُنيبُ
القلم : 50 فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالحین
آنچه علمای اهل لغت گفته اند اجتباء و اصطفاء به یک معنا بوده و هردو افاده معنای" تناول خالص شیء" یا همان" برگزیدن" می کنند؛ اصطفا از ریشه صفو به معنای خلوص شیء ازهرنوع آمیختگی است بطورمثال درآیه شریفه
وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى»(سوره محمد آیه 15)به همین معنا بکاررفته است.
براساس آنچه راغب و دیگرلغت دانان گفته اند اجتباء به معنای جمع كردن است بطور اختيار و بر گزيدن ؛ همچنانکه آیه
شري فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ به این معنا اشاره دارد
اصطفاء» از «صفو» است؛ یعنی صاف و زلال چیزی را گرفتن، تصفیه كردن. «اجتباء» یعنی كشیدن، چیزی شبیه عصاره چیزی را كشیدن. «اختیار» هم از ماده «خیر» است؛ یعنی چیزی را به عنوان خیر برگزیدن.
الحمدلله اولا و اخرا و ظاهرا و باطنا
+ نوشته شده توسط جان نثاری علی رضا در دوشنبه بیست و چهارم خرداد ۱۳۹۵ و ساعت
16:29 |